· 

batterijen opgeladen

We trokken er dit jaar twee weken op uit met onze jongens. Ons meisje ging twee weken naar de leefgroep en werd tijdens de weekends opgevangen door de grootouders.

Ik voerde haar op een regenachtige zaterdagmorgen en hoe dichter ik bij Poperinge kwam, hoe meer het schuldgevoelbeest wreed om de hoek kwam kijken. Maar dan weerklonk 'als ze lacht' op de radio en we zongen samen dapper mee.

Ik zette een glunderende meid af en gezwind zwaaide ze me nog een laatste keer toe. Ze is zoveel dapperder dan haar moeke.

En dan vertrokken wij met ons viertjes op reis. We genoten van Europapark (ja, je kan blijkbaar ook een pretpark op je gemak bezoeken) en logeerden een paar dagen in Salzburg waar we tijd vonden om de stad te bezoeken en elke avond gezellig een kaartje te leggen. We verbleven 10 dagen in Slovenië, samen met vrienden. Het werden 10 fantastische dagen, vol slappe lach, deugddoende gesprekken, pittige wandelingen, verfrissende zwempartijen,... Ik genoot, koesterde, babbelde bij, lachte me krom, pufte me dood,... maar kon vooral mijn batterijen opladen. Ik omarmde elk moment!

 

Ons meisje klonk telkens enorm gelukkig aan de andere kant van de lijn. Ze glunderde door de telefoon! In de leefgroep werd ze verwend: slapen in de tent, uitstapje naar de zee, brunch... Haar positieve geluiden zorgden ervoor dat het schuldgevoelbeest diep in mijn koffer bleef zitten. En de bevestiging dat we de juiste keuze maakten. Ze voelt zich zoveel beter in haar vertrouwde omgeving, terwijl wij net zoveel deugd hebben om even uit onze realiteit te stappen.

 

Haar terug zien was zalig! Ze kroop ook deze keer in mij. Ze zag er zo goed uit, ze ratelde aan één stuk door en ik voelde aan haar hele hebben en houden dat ze de tijd van haar leven had gehad.

 

Ik moet even wennen aan haar wervelen. Op reis gaan is voor ons echt uit onze realiteit stappen én ook beseffen hoe ons leven er zou kunnen uitzien zonder zorgenkind. Maar uiteraard geniet ook ik van haar geknuffel, gegniffel en haar 100ste keer: moeke, ik zie je graag.

 

Reactie schrijven

Commentaren: 3
  • #1

    Saar (zondag, 12 augustus 2018 22:04)

    Zo leuk om horen xxx

  • #2

    Inge noyez (maandag, 13 augustus 2018 14:01)

    Ik voel wat je schrijft! Moet zo deugddoend en waardevol zijn! Zeker ook naar de jongens toe! Nog de laatste jaren eer ze helemaal uitzwermen! Weet dat je dubbel en dieper geniet van zo'n reis omdat het minder evident is en zo goed weet dat het veelal anders was! Dikke kus en we komen achter! Ooit lukt het ons ook! Kus

  • #3

    wervelkind (dinsdag, 14 augustus 2018 11:52)

    Inge, het lukt je zeker! Stap voor stap, samen onderweg!