Volgend weekend blijft Marie een weekendje in de Lovie. Niet omdat wij weg moeten, maar gewoon omdat we dit planden op een moment dat we weer terug op krachten moesten komen.
Dit weekend kruipt ze terug in mij, en ik in haar. Dit keer ben ik het die zinder en zij voelt dit als geen ander aan.
En dan opeens... weet ons zus het niet meer. Er volgt een kortsluiting en dikke tranen. Mijn hart breekt en ik kan niets anders dan meehuilen.
Het wrede schuldgevoelbeest hapt venijnig toe.
Ik voel me zoooooooooooooo schuldig en moet mijn volle verstand erbij houden om het niet uit te schreeuwen: 'kom gewoon naar huis volgend weekend mijn meisje!' Maar ik ben 'dapper' en blijf bij ons oorspronkelijk plan.
Samen huilen en in mekaar kruipen is wat ons samen redt op dit moment.
Reactie schrijven
Saar (zondag, 20 januari 2019 23:09)
Lieve Frauke, ik begrijp je gevoel ... maar je neemt de juiste beslissing. Eerst voor jezelf zorgen, voor je er ten volle kan staan voor een ander. Vele dikke knuffels xxx
De Sjoekes (maandag, 21 januari 2019 11:05)
Wat goed dat er een beest in jou zit!! Dat beest is eigenlijk een liefdesbeest hoor, en geen schuldgevoelbeest. De meesten van ons kennen dat beest in jou wel Frauke. Eén van de typische eigenschappen van zo'n liefdesbeest is dat het zich vastbijt en vastklampt aan alles wat het liefheeft...onvoorwaardelijk en eindeloos. Een beestje waar je wel eens last van hebt, maar toch ook zo geweldig mooi en zeldzaam. Een dikke Love-you van ons 5!