buitengewoon secundair onderwijs
Ze is net terug van kamp en we vullen opnieuw een valies. Dit keer niet om op reis of kamp te gaan, wel om haar laatste week in de Katapult (haar leefgroep MFC) te beleven. Ze startte als prille puber in 2015 en verlaat de leefgroep als een jongvolwassen dame. Acht jaar verbleef ze op het domein van de Lovie. Bepaalde begeleidsters zijn ook al acht jaar haar en onze houvast, spiegel en warme armen die haar elke week omarmen. Ze verdronk er in Pieter zijn ogen, of was het net omgekeerd… en...
De boeken gaan hier eindelijk toe. Cursussen zijn bijgewerkt, de planning voor het volgende academiejaar opgemaakt. En dan is het vakantie. Voor velen een tijd waar ze heel hard naar uitkijken, waar lang gemaakte plannen werkelijkheid worden, waar onbekende plekjes ontdekt worden. Ik heb altijd een dubbel gevoel bij vakantie. Enerzijds heel blij met de versnelling lager die eindelijk kan worden ingesteld. Anderzijds ook met wat angst om 'stil' te vallen. Want stil vallen is ook met de...
De laatste maanden waren hier een opeenvolging van wikken en wegen, in overleg gaan en knopen doorhakken. Ons Marie wordt 21 begin juli wat maakt dat ze recht heeft op een persoonsvolgend budget. Met dit budget kan Marie haar ondersteuning zelf inkopen bij een organisatie. Hoe dan ook kan ze niet langer in de vertrouwde leefgroep kan blijven, ze moet plaats maken voor jongeren die op de wachtlijst staan. Afscheid nemen van vertrouwde begeleiders die Marie op dit moment kunnen lezen, haar kennen...
Het is een gedachte die me vaak besluipt. Wat als... Wat als Marie een dochter zou zijn met een 'normale' ontwikkeling. Een dochter die net als haar leeftijdsgenoten nu aan het blokken is voor haar examens. Een dochter die uitkijkt naar de zomerkampen waar ze als leiding een onvergetelijke tijd beleeft en onvoorwaardelijke vriendschapsbanden kweekt. Een dochter die een festivalzomer tegemoet gaat. Een dochter die haar eigen weg uitstippelt en af en toe eens binnen waait. De vraag 'wat als'......
Het stormt in het hoofd en lijf van Marie. Ze blokkeert, ze geeft geen antwoorden op vragen, ze gooit met een glas, ze bonkt op de tafel, ... Met haar gedrag geeft ze duidelijk aan dat ze overspoeld wordt en er geen taal aan kan geven. Het is begonnen met een medicijn dat niet meer verkrijgbaar is en werd vervangen door een alternatief. Het was even zoeken naar een alternatief dat haar voldoende rust gaf. Daarnaast zijn wij ook op bezoek geweest bij een nieuwe psychiater vanuit de...
Hoewel ze zelf kordaat antwoordt 'ik ben wel al 20', blijft ze ons grote kleine meisje. Ze claimt haar twintig levensjaren met grote trots, ze wil zo graag groot zijn. Groot en ambitieus. Haar ambities liggen heel breed: van leidster in de scouts tot kapster, van ober in een cafeetje tot winkeldame in de bakker, ... Ook haar toekomstplannen met haar Pieter zijn voor haar al duidelijk. Trouwen met hem in een lang wit kleed, een groot feest waar we gelukkig op uitgenodigd zijn en samenwonen in...
We hebben december gehaald. De Sint- en Kerstmisstress is verdwenen, we kunnen terug een tandje lager schakelen in het preventief reageren, nabijheid bieden, anticiperen en opvangen. Ik voel dat een deel van de spanning uit mijn lijf vloeit. Een deel, want er is constant die alertheid en stress. Ik werk eraan maar de adrenalinepeil is nog steeds hoog. Met het kunnen loslaten van de decemberstress, overvalt met vandaag een gevoel van verdriet en kwaadheid. Niet omwille van ons Marie, wel omwille...
Vandaag is het de internationale dag van personen met een beperking. Wat vreemd dat er aan een dag van vandaag amper aandacht wordt besteed in de media. Waar we op 21/3 massaal twee verschillende kousen aantrekken uit solidariteit (wij ook!), wordt deze dag amper in de kijker gezet. Hoe mooi zou het zijn mochten we ook massaal een bepaald symbool dragen waarbij we het respect voor mensen met een beperking even in de verf zetten. Wat maakt dat in 2022 dagen als deze geruisloos voorbij gaan?...
Het zijn woelige tijden. Niet alleen de energie-crisis, de klimaatconferentie en de oorlog beroeren onze harten. Maar ook de wantoestanden in de kinderopvang en de gele kaarten bij het dragen van een regenbooglint zorgen voor publieke verontwaardiging. Meer dan terecht trouwens. Wat maakt dat een voetbalbond een kaart een grotere waarde toekent dan de mensenrechten. Aan heel dat WK hangt trouwens al van het begin een donker randje. De schrijnende verhalen uit de kinderopvang raken ons ook...
'daag moeke, is hier super leuk, ik zie je graag'... zo sloot ze vanavond ons telefoongesprekje af. Marie verblijft sinds lange tijd nog een weekend in de Lovie. Hoewel we zelf heel leuke plannen hebben voor dit weekend waar ons miss eigenlijk niet in past, word ik overvallen door een intens gemis. Tranen die heel diep onderdrukt zitten, vinden dan toch hun weg. Ik voel hoe ik keihard tegen de muur van levend verlies word gesmakt. Hoe rauw het rouwen binnenkomt. Rouwen omdat het allemaal anders...