Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend waarin ons Marie in Diksmuide bleef. Sinds kort blijft ze om de twee weekends in Diksmuide.
Het is voor beiden wennen. Ik weet dat het veel van haar vraagt om zo'n periode te overbruggen zonder bij te tanken bij haar moeke. Ik verdwaal wat in de 'zeeën van tijd' die vrijkomen.
In weekenden dat ze niet thuis is, zijn we beiden geneigd om dat weekend vol te proppen met leuke dingen. Enerzijds omdat we die anders niet kunnen doen als ze thuis is, anderzijds ook onbewust om niet in een 'leeg gat' te vallen.
Dit weekend was zo'n leeg gat en eerlijk... het deed deugd. Het werd een weekend vol deugddoende inhaaldutjes, lange wandelingen samen met de hond, huishoudelijke taakjes en klusjes die al eeuwenlang genegeerd werden,...
Op zich ben ik doodsbang om stil te vallen. Dit om gedachten en gevoelens ver weg te duwen en te vervangen met allerhande activiteiten. Maar dit weekend was het van niet anders kunnen. Het levenslang mantelzorgen eist haar tol en de vooral de gedachte 'houden we dit nog lang vol' neemt steeds grotere ruimte in. Dit weekend was voor ons beiden ons zuurstofmasker waar we al lang op zoek naar waren.
Nu hopen die lange weken overbrugbaar blijven voor ons meisje. Het blijft koorddansen tussen zelfzorg en mantelzorgen, tussen geven en nemen, tussen altijd 'aan staan' en en op pauze durven duwen.
Reactie schrijven
krista krekelberg (dinsdag, 14 november 2023 09:30)
hallo!! wij hebben 2 van onze pleegkids met een beperking die reeds na hun 30 ste verjaardag in de lovie gaan wonen zijn .. Wij gaan om de 2 weken in het weekend op bezoek en we waren er zondag in het trefhuis en wie kwam daar binnen met 4 ?? Ja jullie lieve dochter .. We hebben samen met haar wat gepraat en ze genot met een stralend gezicht !! ook vertelde ze van haar broer Gust die meeging jaren lang met ons eigen dochter Lieselot.. Je ziet maar he wij hebben er ook lang over gedaan om de 2 jongere jongens los te laten maar we zijn nu blij dat ze daar zo gelukkig zijn !!! We hebben er nog 4 met een beperking iedere dag thuis maar het lukt met pab en wat strijkhulp .. Maar onze baterij moeten we ook opladen als de pab'ers bezig zijn door te rusten .Wij zijn al 60 jaar en we hopen om nog een tijd voor de andere te kunnen zorgen !! Zorg goed voor jullie zelf !!