Vandaag was het de eerste schooldag. Voor vele kinderen én ouders een spannende dag.
Voor sommige kinderen is het écht hun eerste schooldag, voor hun ouders alweer een stapje in loslaten. Voor andere kinderen is het een nieuwe stap naar een lagere of secundaire school.
Het is de dag van terugzien van vele vrienden of net op zoek gaan naar dat éne vertrouwde gezicht als je op een nieuwe school start.
Het is de start van een boeiend schooljaar waar vele leerkrachten ook klaar staan om het beste van zichzelf te geven.
Ook voor buitengewone kinderen is het vandaag een spannende dag.
Voor een aantal is het terug thuis komen in hun vertrouwde structuur bij hun vertrouwde gezichten in hun veilige klasomgeving.
Anderen zetten ook vandaag de eerste stap in de buitengewone wereld of gaan naar een nieuwe school.Voor hen zal het wel wat tijd en energie vragen om hun basisveiligheid te vinden, hun weg te zoeken en hun persoonlijke handleiding duidelijk te maken aan iedereen rond hen.
Als ouder van een buitengewone dochter is de eerste schooldag telkens een keiharde confrontatie met de realiteit. Het is even de harde vergelijking tussen in welke klas ze eigenlijk zou moeten zitten en de realiteit van haar buitengewone klasje. Het is de confrontatie tussen de leerstof die ze zou moeten krijgen en het buitengewone aanbod die ze krijgt.
Hoewel we voor haar geen andere keuze zouden kunnen en willen nemen dan de buitengewone omgeving, is het toch even piepen naar wat het zou kunnen geweest zijn…
Een puber in het vijfde middelbaar, druk bezig op haar smartphone, zich druk maken over wat ze nu moet aandoen, nog wat moe van haar laatste fuif…
In werkelijkheid is ze een grote kleuter die geen boodschap heeft aan letters en cijfers, die graag ondergedompeld wordt in ervaringsgerichte thema’s en geniet van individuele aandacht.
Bij de start van het nieuwe schooljaar, komen de jaarlijkse discussies over het onderwijs ook terug. Zeker met het oog op de verkiezingen, vinden vele personen dat ze zich als onderwijsdeskundigen moeten laten horen.
Elk jaar horen we dat het niveau daalt, komen de voor-en tegenstanders van cijfers of het belang van welbevinden recht tegen mekaar te staan. Wie of wat daarin gelijk heeft, daar heb ik geen mening over.
Wij als ouders maken ons al lang geen zorgen meer over haar prestaties of haar cijfers. Haar welbevinden staat bij ons op de eerste plaats. Van lezen en schrijven komt er bij haar niets in huis, zij moet het hebben van handvaten om in de maatschappij overeind te blijven.
Ze wordt omringd door een gedreven en zorgzaam team dat samen gaat voor het doel: zorgen dat ze zich goed kan voelen. Want dit is de absolute voorwaarde voor haar om heel kleine stapjes te kunnen zetten.
En hoewel ze alle tijd en ruimte krijgt om te ontwikkelen op haar tempo, voelen we aan haar hele hebben en houden dat ook die piepkleine uitdagingen haar enorm veel stress geven.
We stelden dan ook dit jaar de buitengewone vraag om voor haar geen doelen meer te stellen.
Niet omdat we haar opgeven, omdat we niet in haar geloven of haar het niet gunnen om nog te ontwikkelen. Neen, we doen dit omdat elk sprankeltje verwachtingen door haar als enorme druk wordt ervaren.
We zijn het buitengewone team ongelooflijk dankbaar voor het onvoorwaardelijk graag zien van ons dochter. Voor elke nieuwe kans die na een uitbarsting van frustratie of onmacht, voor het engelengeduld om samen met haar op pad te gaan, voor elk groot applaus dat er volgt als ze klein stapje zet, voor het genieten van haar stralen!
Laat het voor iedereen een STRALEND schooljaar worden!
