Gisteren kreeg ik een brief binnen van het kinderbijslagfonds met daarop een bedrag dat gestort werd op onze rekening. Eindelijk denk ik dan! We krijgen het geld waar we recht op hebben.
Mijn euforie verdwijnt al snel als ik zie hoe ‘laag’ dit bedrag is. Naar mijn berekeningen moet dit bedrag toch een stuk hoger zijn.
Het is toch niet mogelijk denk ik dan, ze zullen toch niet gemist zijn. En direct komt de gefrustreerde gedachte: ‘Vreemd toch dat er nooit in ons voordeel wordt gemist’.
Ik raap mijn moed nog maar eens bijeen en ik mail naar het kinderbijslagfonds en moet me heel hard inhouden om de desbetreffende contactpersoon niet te overspoelen met mijn onmacht, mijn kwaadheid, mijn frustratie en mijn ‘ik-heb-het-nu-wel-compleet-gehad-gevoel’.
Ik kreeg vandaag een vriendelijke mail terug waaruit het volgende blijkt…
Elke maand wordt er één derde van het verhoogde kindergeld op onze rekening gestort en twee derde op de rekening van de Lovie (vroeger de Kindervriend). Dit is de regel als je kind wordt opgevangen op internaat en daar heb ik zeker geen probleem mee. Op die manier is er de garantie voor de voorzieningen dat de rekeningen worden betaald.
Nu blijkt dat deze regel ook geldt voor het bedrag dat wij terugkrijgen! We krijgen dus één derde op onze rekening gestort en twee derde op de rekening van de Lovie… Terwijl onze facturen van september 2015 tot nu al lang betaald zijn.
Ik ontplof bijna en voel tranen van machteloosheid. Hoe absurd kan een systeem zijn! De wet is de wet en daar kan een medewerker niet aan doen, maar ik mag nog maar eens gaan bedelen.
Dan toch maar de telefoon gepakt en de sociale dienst van de Lovie opgebeld. Zij hebben inderdaad dit bedrag gekregen en zullen dit volgens hun systeem terugbetalen met de maandafrekening van april. Ook hier zorgt een interne regeling ervoor dat we nog een dikke maand moeten wachten op ons geld.
Ik heb het ZO gehad met dit eeuwig smeken, bedelen, opvolgen,… van geld waarop wij recht op hebben! Rekeningen vliegen hier gezwind onze brievenbus binnen en daar staat ook telkens een uiterste betaaldatum op. Waag het niet om die datum uit het oog te verliezen, want dan staan ze te springen om je ‘kosten’ aan te rekenen.
Benieuwd of ik ook ‘kosten’ mag aanrekenen voor te laat betalen, … laat staan schadevergoeding te eisen voor mijn slapeloze nachten, oneindig energie steken in een zaak waar wij recht op hebben, opgestapelde frustraties, telefoonkosten voor de vele telefoontjes zonder een sluitend antwoord, ‘werkuren’ die ik in onze zaak stak…
We moeten nog een groot deel terugkrijgen van de belastingen, nu we toch de opvangkosten van Marie tem. 18 jaar mogen inbrengen. Benieuwd hoe lang we daar op moeten wachten.
