Ons meisje heeft een fantastisch schooljaar achter de rug. Het is jaren geleden dat we haar schooljaar zo briljant konden afsluiten.
Dit jaar geen serieuze dip tijdens het tweede trimester, dit jaar geen opeenstapeling van blokkades en uitbarstingen, geen telefoontjes van de leefgroep dat er een opstootje was geweest…
Ze startte dit jaar in een nieuwe kamer, ver van alle de dagdagelijkse drukte van de leefgroep. Ze kreeg twee agenda’s die consequent werden ingevuld en gevisualiseerd, zowel door ons, de klas en de leefgroep.
Zowel de juffen en de meesters als de opvoed(st)er(s) lezen ons meisje steeds beter, bieden haar nabijheid als ze voelen dat ze het moeilijk heeft en trekken er op tijd het lontje eruit als er ontploffingsgevaar dreigt.
Ook ons meisje voelt zich in haar vierde schooljaar veilig genoeg om te huilen als ze verdriet heeft en durft ook aangeven als het haar niet lukt. Zij durft haar eindelijk kwetsbaar opstellen en weet heel goed wat ze aan iedereen heeft.
Wat zijn we dan ook dankbaar voor al die lieve mensen rond haar! Mensen die in haar geloven, die haar elke nieuwe kans gunnen, die in haar geloven en zelfs stralen als ze over haar vertellen. Ze wordt hier ongelooflijk graag gezien en mag onvoorwaardelijk haar eigen zelve zijn.
Duizend maal dank!
