Ik doe niets liever dan uitslapen. Marie is daar totaal geen fan van.
We hebben met haar de afspraak dat ze tot 8u moet ‘slapen’ en dat ze dan ‘mag’ opstaan.
Elk weekend hopen we stiekem dat ze de klok uit het oog verliest en ons wat extra slaap gunt. Want als zij opstaat, moet ik er ook uit.
Vanmorgen stond ze om 7u37 naast ons bed.
‘moeke, de cijfers willen niet meer vooruit!’
Er was ook dit keer geen ruimte voor onderhandeling. Met volle overtuiging borstelde ze ons uit bed!
Twee jaar geleden werd 1 juni uitgeroepen tot dag van de zorgouder. Een dag waarop er extra aandacht komt voor...
Deze vrolijke viervoeter woont nu bijna een jaar bij ons. Het is bij momenten een ongeleid projectiel, een brokje energie...
Ik luister de laatste tijd veel naar podcasts. Tijdens het wandelen met de hond laat ik me graag voeden met...
Marie, niet jouw verstandelijke beperking maar wel jouw autisme is voor ons allen de grootste uitdaging. De onrust in je...
Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...
Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...
Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...
Op 28 augustus verhuisde Marie van de jongerenwerking naar de volwassenenwerking. Ze kreeg een budget waarmee ze haar zorg overdag...
Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.
Frauke
