Al een aantal jaar fladderen hier regelmatig vlinders in het rond.
En blijkbaar niet alleen bij ons thuis.
Op vrijdagmorgen belde de mama van Pieter met de vraag of Pieter een Valentijns cadeautje mocht komen afgeven aan zijn ‘lieveke’.
Ondertussen hadden ook wij een klein presentje voor haar ‘liefje’ in huis gehaald.
Omdat het opnieuw een eind geleden was dat Pieter en Marie de kans kregen om mekaar te zien, besloten we unaniem om een aperitiefje bij ons thuis te organiseren.
Wat een verrassing was het voor ons miss, toen opeens Pieter de deur voor haar opendeed bij haar thuiskomst.
Ze sprong haast in zijn armen en hij verdronk in haar ogen.
Marie en Pieter zijn voor hun liefde afhankelijk van derden, aangezien ze niet meer samen in de leefgroep verblijven. Het is heerlijk te mogen ervaren dat ook zijn ouders hun liefde naar waarde schatten en we samen op hun niveau deze relatie mogen onderhouden.
Beiden zijn dolgelukkig als ze mekaar zien, hebben genoeg aan een knuffel en een zoen, videobellen elke zondag en beperken hun conversaties tot ‘lieveke’, ‘schatje’ en ‘zie je graag’.
Zij tatert er op los, hij lonkt met fonkelende oogjes naar haar.
Zij neemt hem op sleeptouw, hij geniet van haar aanwezigheid.
En het vooruitzicht dat ze voor het eerst samen op Jomba-kamp gaan deze zomer, zorgt voor een overvloed van vlinders.
Hoe heerlijk eenvoudig en mooi kan liefde zijn.
