'daag moeke, is hier super leuk, ik zie je graag'... zo sloot ze vanavond ons telefoongesprekje af. Marie verblijft sinds lange tijd nog een weekend in de Lovie.
Hoewel we zelf heel leuke plannen hebben voor dit weekend waar ons miss eigenlijk niet in past, word ik overvallen door een intens gemis. Tranen die heel diep onderdrukt zitten, vinden dan toch hun weg.
Ik voel hoe ik keihard tegen de muur van levend verlies word gesmakt.
Hoe rauw het rouwen binnenkomt.
Rouwen omdat het allemaal anders had kunnen lopen.
Rouwen omdat de zorg delen nog te vaak aanvoelt als falen en als loslaten.
Rouwen omdat ze ons eeuwig kleine meisje blijft.
Rouwen omdat zorgen voor een levenslange taak blijft.
De laatste jaren stonden volledig in teken van zorgen voor... Mantelzorgen in de breedste zin van het woord, voor zowel jong als oud.
We zijn dankbaar dat we dit kunnen opnemen maar de angst om te breken neemt steeds grotere proporties in.
Wat had ik jou zo graag een kot leven gegund, een studententijd vol vrienden en plezier, een studie waarin jij zeker jouw tanden in had gezet en waarin je verdomme nog zou in slagen.
Jouw eeuwig doorzettingsvermogen had je zover kunnen brengen, jou optimisme jou zo'n zonovergoten toekomst geschonken.
Lieve Marie, moeke ziet jou ook graag... en mist je een beetje.
Reactie schrijven
Solange Peirsegaele (vrijdag, 07 oktober 2022 22:54)
Herkenbaar Frauke, het verdriet dat plots zo intens naar boven kan komen.
Christel (vrijdag, 07 oktober 2022 22:56)
Een heel normaal gemis en je tranen zijn helemaal ok. Je bent een pracht mama. Probeer toch maar wat te genieten van je weekend. �
Mammie (vrijdag, 07 oktober 2022 23:33)
Voel met je mee lieve schat. Toch ben je heel goed bezig . Dikke duim
Linda Morel (zaterdag, 08 oktober 2022 01:33)
Ook wij zijn op dit moment even wat tijd voor ons zelf aan het nemen.. in Spanje. Het is dan steeds kiezen tussen tijd voor jezelf en je kind achterlaten … went nooit !!!! Ik weet hoe je je nu voelt Frauke! Maar jullie verdienen ook een weekendje voor jezelf zoals ook andere ouders doen! ❤️
Nele (zaterdag, 08 oktober 2022 07:37)
Ach, lieve schat! Dikke knuffel! Je doet het zo goed! Af en toe eens plooien mag! Geniet nu maar van het weekend zodat plooien niet breken wordt! ❤️
Saar (zaterdag, 08 oktober 2022 07:38)
Knuffel
Inge (zaterdag, 08 oktober 2022 20:33)
Dikke knuffel! Je bent niet alleen in je verdriet, in je pijn!
Ik wil luisteren als het nodig is! �
Virginie (zaterdag, 08 oktober 2022 20:38)
❤️
Els (maandag, 10 oktober 2022 12:15)
Al ken ik je niet, ik zit hier met je mee te wenen. Want het is herkenbaar, van die momenten waarop het rouwen harder binnenkomt. Mijn zoon wordt dit schooljaar 18 en het wringt en schuurt langs alle kanten. Het is zo'n kantelleeftijd en dan komt de pijn harder en vaker binnen. Want net zoals jij had ik hem ook graag een studentenleven enz. gegund. En had ik het ons als ouders willen ontzeggen, heel die administratieve rompslomp die erbij komt en de keuzes die we moeten maken.
Ik stuur je een virtuele knuffel!
(ik lees hier meestal 'in stilte' mee, vaak is het herkenbaar, dankjewel voor je schrijfsels)