Daar gaat ze

Ze is net terug van kamp en we vullen opnieuw een valies. Dit keer niet om op reis of kamp te gaan, wel om haar laatste week in de Katapult (haar leefgroep MFC) te beleven.

Ze startte als prille puber in 2015 en verlaat de leefgroep als een jongvolwassen dame. Acht jaar verbleef ze op het domein van de Lovie. Bepaalde begeleidsters zijn ook al acht jaar haar en onze houvast, spiegel en warme armen die haar elke week omarmen. 

Ze verdronk er in Pieter zijn ogen, of was het net omgekeerd… en zijn nog steeds een verliefd koppel. De begeleiders erkenden hun liefde voor mekaar en gunden hem met Valentijn een etentje in het restaurant. 

Het werden jaren van zoeken naar aanpak, naar innerlijke rust en de niet te vermijden dalen maar ook heerlijke hoogtes. Ze mocht er zijn wie ze was, kreeg elke dag een nieuwe kans en werd er heel graag gezien. Ze mocht groeien in zelfstandigheid en er groeide ook een hechte vriendschapsbende uit. De jongeren van de ‘Beukendreef (vorige leefgroep) vallen mekaar nog steeds in de armen en treffen mekaar op elke gelegenheid die reden is voor een feestje. 

Morgen gaat ze haar laatste Katapult-week tegemoet. Met uiteraard een heus afscheidsfeestje mét taart op het programma. Ze kijkt er al enorm naar uit.

We willen alle begeleid(st)ers die de laatste acht jaar een rol speelden in haar ondersteuning vagn harte bedanken. We zullen jullie allemaal missen en kijken toch enigszins met een klein hartje naar het doorgeven van de zorg. Opnieuw nieuwe gezichten, opnieuw haar noden vertaald krijgen, opnieuw begeleiding die haar moeten leren lezen. Heel dankbaar zijn we dat haar individuele begeleidster ook de overstap maakt. Toch één vertrouwd gezicht voor ons.

Ook zijn we in de wolken dat ook Felien, haar vriendinnetje van in de kleuterklas, ook mee verhuist naar hun ‘huisje’ in Diksmuide. 

Bij een nieuwe start horen telkens ook nieuwe voornemens en uitdagingen voor ons ook. Vanaf eind september blijft Marie samen met Felien om het weekend in hun huisje in Diksmuide. Meer gedeelde zorg voor ons, meer zelfstandigheid (en ook stress) voor ons miss. Ook wij moeten nog elke dag dapperder worden…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wereldautismedag

Marie, niet jouw verstandelijke beperking maar wel jouw autisme is voor ons allen de grootste uitdaging. De onrust in je...

Lees meer

Stuiterbal

Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...

Lees meer

Onderwegstrook

Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...

Lees meer

Diksmuide

Marie woont nu al 3 maand in het begijnhof in Diksmuide. Velen vragen me hoe ze het stelt. Maar beelden...

Lees meer

Stilvallen

Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...

Lees meer

Grote stap

Op 28 augustus verhuisde Marie van de jongerenwerking naar de volwassenenwerking.  Ze kreeg een budget waarmee ze haar zorg overdag...

Lees meer

Onze club

Het prachtige TV-programma ‘de Club’ heeft helemaal mijn hart veroverd. De kracht van dit programma zat niet enkel in het...

Lees meer

Daar gaat ze

Ze is net terug van kamp en we vullen opnieuw een valies. Dit keer niet om op reis of kamp...

Lees meer

Vakantie

De boeken gaan hier eindelijk toe. Cursussen zijn bijgewerkt, de planning voor het volgende academiejaar opgemaakt. En dan is het...

Lees meer

Stroomversnelling

De laatste maanden waren hier een opeenvolging van wikken en wegen, in overleg gaan en knopen doorhakken. Ons Marie wordt...

Lees meer

Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn 
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.

Frauke