Ik ben iemand die houdt van lekker uitslapen. Zachtjes wakker worden, mezelf nog eens omdraaien, wat verder soezen en dan mijn bed uit kruipen. Het liefst van al start ik dan de dag met een lekker ontbijtje en het lezen van de krant.
Maar dat is zonder ons miss gerekend…
In het weekend hebben we met Marie de afspraak dat ze niet voor 8u. uit bed komt.
Ook deze zaterdagmorgen begint de dag klokvast om 8u. Ik hoor de rolluiken omhoog gaan, de deur wordt opengeduwd en mijn dag start met: ‘moeke, ga je opstaan?’ Papa heeft geluk, hij wordt niet geduld in de vroege morgen, dus hij kan verder slapen.
Ze wimpelt mij mijn bed uit en maant me direct aan om niet te treuzelen in de badkamer. In een rotvaart haast ik me naar beneden en probeer ik haar tempo te volgen.
Eerst en vooral ONTBIJT! Marie haar hobby is en blijft eten, dus ook nu geniet ze met volle teugen van haar boterhammen met soyamelk.
Ik heb haar weekschema nog niet uitgeprint dus jaagt ze me eerst en vooral mijn computer op. Picto’s, foto’s en data worden geknipt en geplakt tot alles klopt.
Ik loop naar boven om de geprinte versie te halen. Ik ben nog maar half de trap op en er weerklinkt al: ‘moeke!’. Geen momentje kan ze zonder mij.
Ze zoekt muziek op de ipad en na 4 liedjes heeft ze mijn hulp nodig. Welk liedje heb ik gisteren gehoord? Man, ik krijg al weer stress en graaf heel efficiënt in mijn geheugen. Na een aantal keer ’trial of eror’ vinden we haar liedje. Na de eerste tonen, wil ze een ander liedje. Marie heeft DJ-allures, al lijkt het meer op een ‘herken-de-begintune-quiz’.
Ipad beu, op naar haar schrift. Wat moet ik schrijven? Ik moet namen noemen en spellen.
Schriftje beu, you tube kijken op tv. Ook hier de muziekquiz waar ik telkens de zware verantwoordelijkheid krijg het liedje dat ze in haar hoofd heeft maar niet kan verwoorden in een rot tempo terug te vinden.
Op het programma vandaag staat: BH’tjes kopen, dansen en de scouts. Ik probeer haar te motiveren om haar kleren aan te doen want we moeten vertrekken naar de winkel. Ze haalt alles uit de kast om me duidelijk te maken dat ze niet mee wil. Gisteren hadden we dit nochtans afgesproken, waar komt die weerstand nu vandaan?
Na een tijdje valt mijnen euro… De winkel staat niet op haar weekschema, dus ook niet op haar programma. Ze ‘schrijft’ de winkelafspraak op voor volgende week en de kous is af.
En zo gaat het verder het hele weekend.
Ze kan me geen vijf seconden missen, ze kruipt in mij, ze vraagt constant mijn aandacht, claimt en eist me op. Ik doe mijn best mijn geduld te bewaren, ik neem af en toe een hap adem en ga door…
Ik weet mijn meisje dat je dit doet omdat je mij nodig hebt. Je bent een meisje van 15 met de mentale leeftijd van 5,5 en emotioneel in het leven staat als een peutertje.
Het verhaal van hierboven is voor velen herkenbaar, zeker voor gezinnen met kleine kinderen. Het buitengewone hiervan is wel dat ons meisje een pubermeisje is.
Ons meisje blijft eeuwig klein, onze dagen ook eeuwig één roep naar nabijheid.
