Ik blijft het misschien tot vervelens toe herhalen, maar ik zit nog steeds op mijn Radio Gaga-wolk.
Onze droom om ons ‘zorgverhaal’ te kunnen delen met anderen kwam uit op de mooiste manier die we ons ooit konden voorstellen.
We kregen de erkenning waar we soms zo vaak om smeken. We konden een verhaal vertellen van zorgen maar ook zeker van heel mooie (kleine) dingen die ons leven zo buitengewoon maken.
En uiteraard is er altijd de muziek die ons verder doet dromen, ons meesleept en op bepaalde momenten de juiste woorden in onze mond legt.
Wat ik vooral hard blijf koesteren na ons Radio Gaga-avontuur is het feit dat ik geleerd heb om dingen te vragen, ook aan mijn helden, en dat je moet springen op de momenten dat dingen zich voordoen.
Ik durf mee te drijven op de momenten op zich, durf mijn stoute schoenen aan te trekken en te vragen, durf ons verhaal te delen.
En zie… we zaten in de caravan met de jongens, we kregen de kans om ons verhaal live te brengen bij dé Jan Hautekiet en kregen daarbij ONS liedje live gebracht…
Ik hou nog wel steeds contact met een aantal helden van mij. Ik hoop dat ze mij niet zien als de claimende groupie, maar als ik hen een mailtje of berichtje stuur is dat echt vanuit mijn oprechte bewondering voor hen.
Een van die helden is Geert Noppe, muzikaal brein van Yevgueni en Walrus. Ik vroeg hem of ik een cd van Walrus kon kopen via hem en kijk… dit pareltje zat gisteren in de bus!
Niet enkel een schijfje vol heerlijke liedjes maar ook een persoonlijke
boodschap waar ik toch even van bloos en glunder…
Bewondering sloeg om in verwondering omdat ik diegene ben die enorm naar hem opkijk en het hij is die zo’n mooie woorden schrijft. Dikke dank je wel Geert en Walrus!
Ik kende hun nummer ‘KIJK’ al en liet hem ook al weten dat ik het een super nummer vind. Nu ik weet dat ze het opdragen aan mensen die met een open, frisse en onbevangen blik de wereld toekijken, komt het zeker op de lijst van onze ‘lijfliedjes’! Net omdat we geleerd hebben doorheen de jaren om onze blik te verruimen en dag per dag aan te nemen wat er komt.
Het krampachtig vasthouden aan idealen, dromen en waarheden heeft plaats gemaakt voor een go-with-the-flow-mentaliteit (dit lukt de ene dag al beter dan de andere uiteraard). Ons meisje is onze kapitein op onze hobbelige reis en haar koers proberen we te volgen.
Daarbij moedigen we haar ten volle aan, staan we klaar met onze reddingssloepen indien nodig en zien we wel uit welke richting de wind blaast.
