In mekaar kruipen

We kwamen gisteren terug van skireis met Besties!

Ik voerde haar twee weken geleden naar de Lovie met een overvolle koffer. Zij zwaaide mij welgezind uit, ik reed naar huis in tranen. De werkweek was er eentje vol twijfels, gemis en dubbele gevoelens. Het schuldgevoelbeest deed weer venijnig haar best…

Eenmaal vertrokken kon ik het beest thuislaten. Het werd keihard genieten, lachen, gieren en brullen maar ook met momenten ploeteren, twijfelen aan mezelf en grenzen verleggen. De zon en de vriendschap deden wonderen!

Ons miss had ondertussen face-time ontdekt. Ze maakte van de gelegenheid gebruik om ons meermaals tijdens de week te ‘zien en te praten’. 

Heksevel!

De terugrit kon niet vlug genoeg gaan. Ze belde om de twee uur om te vragen hoe lang het nog duurde.

Ik verlang ook zo hard om haar terug te zien!

We vliegen mekaar in de armen en laten mekaar niet meer los voor de rest van het weekend. Ik besef des te meer dat niet de kwaliteit maar de kwaliteit van ons samen zijn het allerbelangrijkste is!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Een jaar later

Ze verblijft nu al net iets meer dan een jaar in het Begijnhof en gaat werken in Noortpoorte. We kunnen...

Lees meer

Dag van de zorgouder

Twee jaar geleden werd 1 juni uitgeroepen tot dag van de zorgouder. Een dag waarop er extra aandacht komt voor...

Lees meer

wandelmaatje

Deze vrolijke viervoeter woont nu bijna een jaar bij ons. Het is bij momenten een ongeleid projectiel, een brokje energie...

Lees meer

Dansen in de regen

Ik luister de laatste tijd veel naar podcasts. Tijdens het wandelen met de hond laat ik me graag voeden met...

Lees meer

Wereldautismedag

Marie, niet jouw verstandelijke beperking maar wel jouw autisme is voor ons allen de grootste uitdaging. De onrust in je...

Lees meer

Stuiterbal

Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...

Lees meer

Onderwegstrook

Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...

Lees meer

Diksmuide

Marie woont nu al 3 maand in het begijnhof in Diksmuide. Velen vragen me hoe ze het stelt. Maar beelden...

Lees meer

Stilvallen

Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...

Lees meer

Grote stap

Op 28 augustus verhuisde Marie van de jongerenwerking naar de volwassenenwerking.  Ze kreeg een budget waarmee ze haar zorg overdag...

Lees meer

Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn 
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.

Frauke