Schuldgevoelbeest

Haar koffer staat klaar… deze keer gevuld voor twee weken.

We maakten begin dit jaar de dappere plannen om ons meisje één weekend per maand in de Lovie te laten logeren.Het zijn er uiteindelijk maar drie geworden en volgend weekend staat weekend drie voor de deur.

Vorig weekend was ik mee als vrijwilligster naar de Special Olympics, dus had ze dit weekend veel moeke-tijd in te halen.

Bovendien was ze ziek en dat was des te meer een reden om mij niet te lossen. Ook ’s nachts kwam ze een paar keer vertellen hoe slecht ze zich voelde. Een stevige knuffel, een lieve zoen en een geruststellende ‘ik zal voor je zorgen’ konden haar enkele uurtjes terug naar dromenland brengen.

Nu kijken we uit naar een Marie-loos weekend. Het zal een weekend worden van bijslapen, ons huis opruimen en even op adem komen. Het wordt ook een weekendje verloren lopen, stiekem haar missen en wennen aan haar afwezigheid. 

Zij is dapper! Ze heeft haar visualisatieboekje al mee dit weekend en ze koestert het. Ze weet perfect wie wanneer werkt en gniffelt al bij de gedachte alle aandacht te krijgen van haar begeleiding. Voor haar is het duidelijk, voor haar staat het vast.

Ik doe mijn best om het schuldgevoelbeest zo diep mogelijk te steken en het geen kans te geven om te komen piepen….Ik kan nog zoveel leren van mijn dappere meid!

PS. deze prachtige foto kreeg ik van een klasgenootje van haar! Kanjers zijn het daar, allemaal!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Stuiterbal

Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...

Lees meer

Onderwegstrook

Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...

Lees meer

Diksmuide

Marie woont nu al 3 maand in het begijnhof in Diksmuide. Velen vragen me hoe ze het stelt. Maar beelden...

Lees meer

Stilvallen

Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...

Lees meer

Grote stap

Op 28 augustus verhuisde Marie van de jongerenwerking naar de volwassenenwerking.  Ze kreeg een budget waarmee ze haar zorg overdag...

Lees meer

Onze club

Het prachtige TV-programma ‘de Club’ heeft helemaal mijn hart veroverd. De kracht van dit programma zat niet enkel in het...

Lees meer

Daar gaat ze

Ze is net terug van kamp en we vullen opnieuw een valies. Dit keer niet om op reis of kamp...

Lees meer

Vakantie

De boeken gaan hier eindelijk toe. Cursussen zijn bijgewerkt, de planning voor het volgende academiejaar opgemaakt. En dan is het...

Lees meer

Stroomversnelling

De laatste maanden waren hier een opeenvolging van wikken en wegen, in overleg gaan en knopen doorhakken. Ons Marie wordt...

Lees meer

Wasko

Jaren naar uitgekeken en dan is het eindelijk zo ver. Onze papa was lang geen voorstander maar het laatste jaar...

Lees meer

Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn 
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.

Frauke