Haar koffer staat klaar… deze keer gevuld voor twee weken.
We maakten begin dit jaar de dappere plannen om ons meisje één weekend per maand in de Lovie te laten logeren.Het zijn er uiteindelijk maar drie geworden en volgend weekend staat weekend drie voor de deur.
Vorig weekend was ik mee als vrijwilligster naar de Special Olympics, dus had ze dit weekend veel moeke-tijd in te halen.
Bovendien was ze ziek en dat was des te meer een reden om mij niet te lossen. Ook ’s nachts kwam ze een paar keer vertellen hoe slecht ze zich voelde. Een stevige knuffel, een lieve zoen en een geruststellende ‘ik zal voor je zorgen’ konden haar enkele uurtjes terug naar dromenland brengen.
Nu kijken we uit naar een Marie-loos weekend. Het zal een weekend worden van bijslapen, ons huis opruimen en even op adem komen. Het wordt ook een weekendje verloren lopen, stiekem haar missen en wennen aan haar afwezigheid.
Zij is dapper! Ze heeft haar visualisatieboekje al mee dit weekend en ze koestert het. Ze weet perfect wie wanneer werkt en gniffelt al bij de gedachte alle aandacht te krijgen van haar begeleiding. Voor haar is het duidelijk, voor haar staat het vast.
Ik doe mijn best om het schuldgevoelbeest zo diep mogelijk te steken en het geen kans te geven om te komen piepen….Ik kan nog zoveel leren van mijn dappere meid!
PS. deze prachtige foto kreeg ik van een klasgenootje van haar! Kanjers zijn het daar, allemaal!
