Kan het haast niet geloven

Precies een jaar geleden hadden Geert en ik een afspraak bij Patricia in het fantastisch mooie kader van de ‘STANDAARD UITGEVERIJ’. 

Ik had enkele maanden daarvoor een werkdocument en een eerste hoofdstuk doorgestuurd naar verschillende uitgeverijen. Halverwege juli stond een enthousiast bericht op mijn voicemail: ‘kunnen we eens afspreken voor een verkennend gesprek?’.

Ik neem voor zulke zaken altijd een supporter mee, omdat ik weet dat ik dit alleen niet kan.

Het verkennend gesprek werd een gesprek van een hele namiddag met een kort intermezzo van een vals brandalarm. Er was een klik, dat was duidelijk. Uiteraard is er meer dan dit nodig om effectief een JA te krijgen van een uitgeverij.

In de komende maand werd het voorstel voorgelegd aan collega’s redacteurs en aan de commerciële cel. Het verlossende telefoontje eind september waarin ik een GO kreeg van de uitgeverij deed me even zweven.

En kijk, een jaar later is deze droom meer dan ooit werkelijkheid geworden. Een jaar later ligt het boek effectief in de boekenhandel. Een jaar later vindt dit boek ondanks de lock-down en Corona-maatregelen toch de weg naar de lezers. 

Ik krijg regelmatig een lief en bemoedigend bericht van een lezer. Soms van gekenden maar nog vaker van onbekenden. Mensen die de weg naar het boek gevonden hebben, die erdoor getroffen werden en die me dit laten weten. Dit doet me zo’n deugd en sterkt me in de gedachte dat dit boek meer dan ooit nodig is.

Voor zorggezinnen zelf, voor hun netwerk maar zeker voor professionelen om even in onze schoenen te komen staan.

Dank je wel aan iedereen die ook in deze droom durfde geloven!

Dank je wel aan iedereen die dit boek leest!

Dank je wel aan iedereen die dit aanprijst aan anderen! 

En voor iedereen die op dit moment om het boek in huis te halen: loop naar de plaatselijke boekhandel of in deze webshop te bestellen.

Doen hé!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wereldautismedag

Marie, niet jouw verstandelijke beperking maar wel jouw autisme is voor ons allen de grootste uitdaging. De onrust in je...

Lees meer

Stuiterbal

Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...

Lees meer

Onderwegstrook

Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...

Lees meer

Diksmuide

Marie woont nu al 3 maand in het begijnhof in Diksmuide. Velen vragen me hoe ze het stelt. Maar beelden...

Lees meer

Stilvallen

Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...

Lees meer

Grote stap

Op 28 augustus verhuisde Marie van de jongerenwerking naar de volwassenenwerking.  Ze kreeg een budget waarmee ze haar zorg overdag...

Lees meer

Onze club

Het prachtige TV-programma ‘de Club’ heeft helemaal mijn hart veroverd. De kracht van dit programma zat niet enkel in het...

Lees meer

Daar gaat ze

Ze is net terug van kamp en we vullen opnieuw een valies. Dit keer niet om op reis of kamp...

Lees meer

Vakantie

De boeken gaan hier eindelijk toe. Cursussen zijn bijgewerkt, de planning voor het volgende academiejaar opgemaakt. En dan is het...

Lees meer

Stroomversnelling

De laatste maanden waren hier een opeenvolging van wikken en wegen, in overleg gaan en knopen doorhakken. Ons Marie wordt...

Lees meer

Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn 
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.

Frauke