Ze had hem direct opgemerkt. De grote brievenbus op Marke plaats.
Bovendien wist ze maar al te goed dat de Sint zaterdag terug voet aan wal zet.
Hoewel de Sint elk jaar voor de nodige stress zorgt, blijft het heerlijk om haar fonkelende ogen te zien. Ook dit jaar is de aankomst van de Sint zowel voor groot als klein zalig om naar te kijken, ook al is het voor de derde maal.
En telkens fladdert ze bij de woorden ‘er zijn geen stoute kinderen’. Ze piept van blijdschap en glimt van spanning.
Marie, niet jouw verstandelijke beperking maar wel jouw autisme is voor ons allen de grootste uitdaging. De onrust in je...
Telkens Marie naar huis komt, moet ik even wennen aan haar hoog energiepeil.En zij waarschijnlijk ook aan ons. Het gaat...
Daar is hij dan! De onderwegstrook. Een idee dat al heel lang in mijn hoofd rond sluimert maar waar tot...
Dit weekend werd er eentje waar ik, noodgedwongen, alle geplande activiteiten los liet (sorry #teamroeselare). Het was ook een weekend...
Op 28 augustus verhuisde Marie van de jongerenwerking naar de volwassenenwerking. Ze kreeg een budget waarmee ze haar zorg overdag...
Ze is net terug van kamp en we vullen opnieuw een valies. Dit keer niet om op reis of kamp...
De laatste maanden waren hier een opeenvolging van wikken en wegen, in overleg gaan en knopen doorhakken. Ons Marie wordt...
Het hebben van een zorgenkind is koorddansen
tussen lachen en huilen
tussen hoop en wanhoop
tussen stiekem dromen en plots verwonderd zijn
tussen idealen bijstellen en andere kleine dromen waar maken.
Frauke
