We hebben een verschrikkelijk spannende nacht achter de rug.
Marie om 2u naast ons bed: 'kan niet slapen'.
Papa wordt uit zijn bed getrommeld en gaat in marie haar bed verder slapen. Marie kruipt bij mij in het grote bed. Om het half uur checkt ze of ze al mag opstaan. 'Kan niet wachten...'
Het duurt echt wel lang tot het acht uur is ze haar broers mag gaan wekken.
Ze schuifelt de trap af, twijfelend tussen enthousiasme en spanning.
Ze heeft in één oogopslag al de cadeautjes gezien en er verschijnt een grote glimlach.
' Kijk Miel, voor jou een bu-rol-stoel'.
Reactie schrijven