nieuwe stap

Vorig jaar doorliepen we een DOP-proces. Dit is een proces dat gefaciliteerd wordt door inhoudelijke medewerkers van Dienst Ondersteuningsplan met als doel een toekomstgericht plan op te maken voor ons Marie.

Dit plan wordt geschreven met Marie en haar steungroep, mensen die haar goed kennen en belangrijk zijn voor haar en die je zelf kiest.

Marie nam zelf één maal deel om zichzelf voor te stellen en te vertellen over alles wat ze leuk vond.

De steungroep bestond uit zowel familie en vrienden als leerkrachten en begeleiders. 

 

 

 

 

Vanuit de beeldvorming van Marie (wat haar sterktes en dromen zijn, wat haar stress geeft, wat ze nodig heeft om overeind te blijven,...) kwam vooral naar boven dat wij als gezin nog verdere stappen moesten leren zetten in gedeelde zorg. 

Concreet vertaalde zich dat in vanaf de maand oktober Marie één maal per maand haar een weekend in de Lovie te laten blijven. Vanuit de groep kwam het voorstel om dit naar haar toe te kaderen als 'groot worden' en net als haar broers wat loskomen van thuis. Ook vanuit de leefgroep wordt er nu ook op haar appèl gedaan om in de leefgroep te blijven omdat ze het ook daar belangrijk en fijn vinden als ze daar verblijft.

 

Ik heb dit voorstel lang voor me uit kunnen schuiven. Ik voelde ook dat telkens ik over dit concrete plan vertelde aan anderen, ik een serieuze krop in mijn keel kreeg. Het schuldgevoelbeest nam telkens gigantische vormen aan en het gemis leek op voorhand al onoverkomelijk.

 

Maar kijk, dit weekend was het zover. Ons miss was goed voorbereid en was uiteindelijk een stuk dapperder dan haar mama. 

Wij genoten vooral van de rustige weekendochtenden waarbij we wat langer in ons bed konden blijven liggen en wat de tijd kregen om op ons gemak wakker te worden. Daarnaast stond mijn hele weekend ook in teken van het onafgebroken afwerken van mijn administratie om volgende week mijn job in schoonheid af te werken. 

 

We kijken nu al uit naar ons weekendje in november. Dan zullen we zeker wat me-time inplannen.

 

Super dank je wel aan onze supporters en onze twee fantastische DOP-medewerkster. Jullie duwtje geeft ons letterlijk terug zuurstof om ertegen aan te gaan.

 

En ons miss heeft opnieuw bewezen dat ook zij nog elke dag groeit en stappen vooruit zet. 

Ik ben ongelooflijk fier op haar!