Zondag was het de jaarlijkse lentewandeling van de Kindervriend.
Ons miss is nauwelijks te motiveren om te wandelen maar als het hand in hand kan met haar Pieter, stapt ze moeiteloos 8 kilometer uit.
Ze verdronken in mekaars ogen, ze tetterden elk op hun manier (Marie een woordenstroom, Pieter af en toe een woord) en genoten duidelijk van het samen zijn.
Ook wij als ouders smolten bij het zien van zo’n oprechte liefde.
Op een bepaald moment kwamen we op een grote weg met een aantal rijhuizen. Out of the blue zegt Pieter: ‘ dat huis wil ik kopen, voor Pieter en Marie”
Voila, de toekomstplannen werden weer even heel duidelijk gesteld. En dit keer kwam het niet van Marie.
Wat dromen we ervan dat ze op een moment in hun leven terug dichter bij mekaar kunnen wonen, niet langer afhankelijk zijn van derden om mekaar te zien.
